Termal konfor; nem, sıcaklık, hava akım hızı, radyan ısı gibi bileşenleri bir arada bulunduran kavramdır.
Termal konfor ölçümü; endüstri alanlarında ve personel çalışmasına dayalı her türlü işyerlerinde ideal sıcaklık ve nem koşullarını gösteren önemli parametrelerden biridir. Çalışma ortamında termal konfor, üretim sonucunda üretilen ürünlerin hassasiyeti nedeniyle ortamın belirli bir nem, sıcaklıkta bulunması; çalışanların giysi, metabolik oranlarının göz önünde bulundurulmasıdır.
Termal konfor ölçümlerinde çalışanın yaşı, metabolik durumu, cinsiyet, kıyafet seçimleri düzgün ayarlanmaz ise çalışanların sağlıklı bir ortamda çalışması için gerekli güvenlik önlemleri doğru bir şekilde alınamayabilir.
Ölçümler, TS EN ISO 7730 ve TS EN 27243 standartları kapsamında gerçekleştirilmektedir.
TS EN ISO 7730 standardı ılıman ortamlarda kullanılabilecek bir standarttır. Standart kapsamın da PMV (Tahmin Edilen Ortalama Oy) ve buna bağlı elde edilen PPD (Kişisel Memnuniyetsizlik Yüzdesi) indeksleri kişisel memnuniyetsizliği oluşturmaktadır.
| PMV | ANLAM |
| +2 | SICAK |
| +1 | HAFİF SICAK |
| 0 | NÖTR |
| -1 | HAFİF SERİN |
| -2 | SERİN |
PMV değerleri, 7730 Standardında yukarıdaki tabloda yer alan değerler olarak belirtilmiştir. 2’nin üstündeki değerler çok sıcak olarak nitelendirilmektedir ve sıcak ortamlarda TS EN ISO 27243 kullanılabilmektedir. Standart kapsamında ölçülmesi gereken sıcaklık indeksi ıslak hazne küre sıcaklığı (WBGT)’dır. İndeksin hesaplanmasında küre sıcaklığı (Tg), doğal yaş-hazne sıcaklığı (Tnw) ve kuru hava sıcaklığı (Ta) değişkenleri kullanılmaktadır.
Güneş yükü olmayan iç yapılar ve dış yapılar:
WBGT = 0,7Tnw + 0,3Tg
Güneş yükü olan dış yapılar:
WBGT = 0,7Tnw + 0,2Tg + 0,1Ta
Belirtilen bu sıcaklık değerleri, çalışanın çalışma ortamında maruz kaldığı ısı stresini belirlemek ve ısı hasarını önlemeyi amaçlamaktadır.
